Το κουρεμα

Οι φωτογραφιες ειναι απο τα τελη της δεκαετιας του '60                                                                                                                                       Το κούρεμα των προβάτων συνήθως γίνεται την άνοιξη, μετά το Πάσχα προτού πιάσουν οι ζέστες. Στην αρχή γινόταν το κολοκούρισμα. Τα "κολόκρια", ήταν το μαλλί από το κούρεμα της κοιλιάς και γύρω από την ουρά και ήταν κατώτερης ποιότητας. Ακολουθούσε το κούρεμα του υπόλοιπου σώματος του προβάτου, απ’ όπου έβγαινε το "ποκάρι", το καλύτερο μαλλί. Από μέρες άρχιζε η προετοιμασία. Πρώτα έπρεπε να ειδοποιηθούν όσοι θα βοηθήσουν στο κούρεμα.  Ηταν μια γιορτη μια ιεροτελεστία η εποχή του κουρέματος. Τα μέσα που διέθεταν ήταν το κλασικό ψαλίδι.κουρέματος. Μετά έπρεπε η νοικοκυρά να φροντίσει για τις πίτες, κια τα φαγητά, αλλά και να φροντίσει για την αποθήκευση του μαλλιού. Τα μαλλιά τα τοποθετούσαν σε καζάνια και τα ζεμάτιζαν με ζεστό νερό, για να φύγουν οι βρωμιές.

Αφού τα άφηναν να μουλιάσουν, μετά τα ξεπλεναν με κρύο νερό για να αποκτήσουν λευκότητα και στη συνέχεια τα κρεμούσαν να στεγνώσουν, στους φράχτες.  Αφού στέγνωναν τα "λανάριζαν" με τα λανάρια χτένιζαν τα μαλλιά και ετοίμαζαν τις τουλούπες για το γνέσιμο, δηλαδή τη μετατροπή του μαλλιού σε νήμα. Το γνέσιμο γινόταν με την ρόκα, το αδράχτι και το σφοντύλι.Μετά το γνέσιμο γινοταν το  βάψιμο των κλωστών και ετσι τα μαλλιά, ήταν έτοιμα για την ύφανση στον αργαλειό.

Ο αργαλειος

Εδώ η φωτογραφία είναι από το 1965             Στά παλαιότερα χρόνια, η κύρια ενασχόληση των γυναικών στά χωριά μας, ηταν η΄κατασκευή υφαντών για τις καθημερινές ανάγκες της οικογένειας και του νοικοκυριού Το πιο απαραίτητο και το πιο πολύτιμο εργαλείο για την κάθε νοικοκυρά ήτανε ο αργαλειός. και δεν έλειπε σχεδόν από κανένα σπίτι. Διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην οικιακή οικονομία Ήταν μια απλή κατασκευή από ξύλο,αποτελούνταν από πολλά εξαρτήματα τα οποία συναρμολογούσαν. Το στήσιμο του αργαλειού δεν ήταν  τόσο εύκολη υπόθεση. ήθελε σταθερότητα και ζύγισμα. Τα κύρια εξαρτήματα του αργαλειού ηταν οι φούρκες, τα πολταριά, το ξυλόχτενο ,τα αντιά,το στημόνι,το χτένι,τα μιτάρια,η σαΐτα,τα αδράχτια,τα μασούρια. 

Με τον αργαλειό η νοικοκυρά

ήταν σε θέση να καλύψει όλες τις ανάγκες της οικογένειάς σε είδη ρουχισµού και κλινοσκεπασμάτων κάπες, ποδιες, ντροβάδια, βελέτζες,κουρελούδες και άλλα  Οι βελέντζες είχαν και μια παραπάνω επεξεργασία. τις πηγαίνανε στη νεροτριβή εκεί ο μυλωνάς έστριβε το νερό όταν δεν είχε άλεσμα. Τις βάζανε σε μια μεγάλη γούρνα,όπου έπεφτε από ψηλά τρεχούμενο νερό κι έτσι γίνονταν πιο απαλές στη χρήση τους.                                                                                                 

          

Το κουρειο

Υπαιθριο κουρειο. Αρχες της δεκαετιας του '60 . Εδω ο Μπαρμπαχρηστος εκτελει και χρεη κουρεα